''Bijdragen aan veilige dijken en oevers."
Muskus- en beverratten graven in dijken en oevers. Hun uitgebreide gangenstelsels verzwakken deze dijken en oevers en brengen het watersysteem en de veiligheid van de inwoners van het rivierengebied in gevaar. De enige manier om dit tegen te gaan is om te zorgen dat de populatie zo klein mogelijk blijft. Het waterschap is hiervoor verantwoordelijk en zet daarom muskus- en beverrattenbestrijders in.
Lambertus van Diermen is teamleider van de muskus- en beverrattenbestrijders van het Waterschap Rivierenland en hij voert deze verantwoordelijke taak uit met respect voor de natuur: “Het allerleukste is werken in de natuur. In de natuur zijn, je eigen baas zijn, een soort van je eigen bedrijf runnen. Want je hebt veel vrijheid en ruimte om invulling aan je werk te geven. Vanzelfsprekend zijn er kaders, maar daarbinnen is veel ruimte. We zien graag dat de populatie ieder jaar daalt, juist doordát we ons werk goed doen.”
“We beginnen de dag vaak met ’s ochtends op het steunpunt koffie drinken met collega’s. Tijdens deze samenkomst bespreken we wat we de dag ervoor hebben gevangen en wat de planning is voor vandaag. Dan pakken we de spullen en doen we wat nodig is. Speuren naar muskus- en beverratten of vangmiddelen van de dag daarvoor controleren op vangst. Elke dag in het leven van een bestrijder is anders. Maar ons hoofddoel is natuurlijk in het veld zijn, de vangst controleren en speuren naar muskus- of beverratten.”
"Ons werk is erg afwisselend. Soms ben je ook aanwezig op voorlichtingsdagen (bijvoorbeeld op een school, zoals het Helicon). Dat is nuttig om zichtbaar te zijn en leerlingen te enthousiasmeren voor het vak. We leggen uit wat we doen, en waarom we dat doen. Want dat weten veel mensen niet. Elk jaar werken we met een jaarplan per vanggebied en dan handel je daar zoveel mogelijk naar per gebied. Muskus- en beverrattenbestrijders zitten regelmatig bij elkaar in het gebied om samen te werken, van elkaar te leren en elkaar te helpen. Zo voorkomen we dat iedereen alleen maar kennis heeft van zijn eigen gebied. Door gebiedsoverstijgend te werken en elkaar te helpen vergroten we ook elkaars kennisniveau. Samenwerken vinden we belangrijk, en een mooie bijkomstigheid daarvan is dat we met meer ogen kijken binnen onze werkgebieden.”
“Alles wat je doet, doe je met de gedachte dat het dier zo humaan mogelijk bestrijden het beste voor het dier is. Niet gewetenloos, maar handelen met gevoel voor de natuur. De natuur heeft waarde en je hebt respect voor het beestje. Je handelt naar geweten en draagt op deze manier bij aan een veilig en leefbaar rivierengebied.”